گاهی وقتی در حرم ابوالفضل می رفتم،دلم می گرفت و یک جا می نشستم و زیارتنامه می خواندم.روز آخری که حرم بودم،یک نفر از زوار پیش من آمد و برایم اشعاری در وصف عباس خواند،خیلی به دلم نشست،شعری بلندی بود ولی قسمتی از آن را یادداشت کردم؛به نظرم هر کی روبروی حرم باشد و این اشعار را بخواند،شاید عنایتی به او بکنند.اگر کسی می دانست،این اشعار مال کدام شاعر است و مرا راهنمایی کند تا کل شعرش را بنویسم ممنون می شوم.

امام حسین(ع) به عباس:

افتاد تو را دو دست عباس                                                  تاریخ به خون نشست عباس

هفتاد شهید دادم امروز عباس                                            الان کمرم شکست عباس

ای ساقی سرمست زپا افتاده                                             دنبال لبت آب قبا افتاده     

مشک و علم و دست سه حرف عشق است             افسوس که هر سه جدا افتاده...

عباس به آب:

من زمی حسین باده نوشم                                               آبرو به آب کی می فروشم...

امام حسین(ع) به عباس:

یک عمر مرا سید و سالار خواندی                                        چه شد که مرا برادر خواندی

گفت مادرت فاطمه آمد به بالین سرم                                   سر من نهاد و گفت پسرم...

عباس به آبی که هدر می رود:

گفت که ای بینوا می روی اندر کجا                                      چون زتو در خیمه ها سکینه پیمان گرفت