اي جانم به قربانت زينب كه وقتي نامت ميايد چشم ها همه اشكبار ميگردد

زينب نگو ..... بگو شير زني از جنس آفتاب ، او كه غافله سالار كاروان عاشوراييان بود ، شمع كوچك شام غريبان به پشتوانه ي او روشن مانده كه بعد از اين همه سال ، نام مباركش فرياد رعد آسايي است كه بي او نبرد مردان را ثمري اينگونه نمي ماند

نمايش عاشقي زينب در حماسه ي تاريخي كربلا جاودانه ماند و در فرهنگ عاشورا و براي عاشوراييان مظهر مقاومت ، همت ، فداكاري ، صبر ، وفا و عشق گرديد

عشق خواهر به برادر در تار و پود وجودي زينب شعله ور بود و او نمايش عاشقي خود در صحنه ي نينوا را ، از دوران كودكي در خاطرش سپرده بود . اين عشق در واقع كانون عشق الهي است كه اگر نبود انسان عادي نمي توانست مظهر تحمل اين همه مصيبت باشد

**********************************